Veel mensen zien de kerk tegenwoordig als een gebouw. Dit is geen bijbels begrip van de kerk. Het woord „kerk” is een vertaling van het Griekse woord ekklesia, dat wordt gedefinieerd als „een gemeente” of „uitgeroepenen”. De grondbetekenis van kerk is niet die van een gebouw, maar van mensen.

Het is ironisch dat als je mensen vraagt ​​naar welke kerk ze gaan, ze meestal een gebouw identificeren. Romeinen 16:5 zegt: "Groet de gemeente die in hun huis is." Paulus verwijst naar de kerk in hun huis - niet een kerkgebouw, maar een lichaam van gelovigen.

Handelingen 2:42 zou kunnen worden beschouwd als een doelverklaring voor de kerk: "Ze wijdden zich aan het onderwijs van de apostelen en aan de gemeenschap, aan het breken van het brood en aan het gebed." Volgens dit vers zouden de doelen/activiteiten van de kerk moeten zijn 1) het onderwijzen van bijbelse leerstellingen, 2) het voorzien van een plaats van gemeenschap voor gelovigen, 3) het vieren van het avondmaal van de Heer en 4) bidden.

De kerk moet de bijbelse leer onderwijzen, zodat we gegrondvest kunnen zijn in ons geloof. Efeziërs 4:14 vertelt ons: "Dan zullen we niet langer zuigelingen zijn, heen en weer geslingerd door de golven, en hier en daar geblazen door elke wind van onderwijs en door de sluwheid en sluwheid van mensen in hun bedrieglijke plannen." De kerk moet een plaats van gemeenschap zijn, waar christenen aan elkaar toegewijd kunnen zijn en elkaar kunnen eren (Romeinen 12:10), elkaar kunnen onderwijzen (Romeinen 15:14), vriendelijk en barmhartig kunnen zijn voor elkaar (Efeziërs 4: 32), elkaar aanmoedigen (1 Thessalonicenzen 5:11), en vooral, elkaar liefhebben (1 Johannes 3:11).

De kerk moet een plaats zijn waar gelovigen het Avondmaal des Heren kunnen vieren, de dood van Christus kunnen gedenken en bloed voor ons kunnen vergieten (1 Korintiërs 11:23-26). Het concept van "brood breken" (Handelingen 2:42) brengt ook het idee met zich mee om samen te eten. Dit is een ander voorbeeld van de kerk die gemeenschap promoot. Het uiteindelijke doel van de kerk volgens Handelingen 2:42 is gebed. De kerk moet een plaats zijn die gebed bevordert, gebed leert en gebed beoefent. Filippenzen 4:6-7 moedigt ons aan: “Wees in geen ding bezorgd, maar leg uw verzoeken in alles door gebed en smeking, met dankzegging voor aan God. En de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw hart en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.”

Een andere opdracht die aan de kerk wordt gegeven, is het verkondigen van het evangelie van verlossing door Jezus Christus (Matteüs 28:18-20; Handelingen 1:8). De kerk is geroepen om trouw te zijn in het verkondigen van het evangelie door woord en daad. De kerk moet een "vuurtoren" in de gemeenschap zijn, mensen wijzend op onze Heer en Heiland Jezus Christus. De kerk moet zowel het evangelie promoten als haar leden voorbereiden om het evangelie te verkondigen (1 Petrus 3:15).

Enkele einddoelen van de kerk worden gegeven in Jakobus 1:27: "Godsdienst die God onze Vader als zuiver en foutloos aanvaardt, is deze: voor wezen en weduwen zorgen in hun nood en ervoor zorgen dat men niet door de wereld wordt verontreinigd." De kerk moet zich bezighouden met het dienen van mensen in nood. Dit omvat niet alleen het verkondigen van het evangelie, maar ook voorzien in fysieke behoeften (voedsel, kleding, onderdak) waar nodig en passend. De kerk moet gelovigen in Christus ook uitrusten met de instrumenten die ze nodig hebben om de zonde te overwinnen en vrij te blijven van de vervuiling van de wereld. Dit wordt gedaan door bijbels onderwijs en christelijke gemeenschap.

Dus, wat is het doel van de kerk? Paulus gaf een uitstekende illustratie aan de gelovigen in Korinthe. De kerk is Gods handen, mond en voeten in deze wereld - het lichaam van Christus (1 Korintiërs 12:12-27). We moeten de dingen doen die Jezus Christus zou doen als Hij hier fysiek op aarde was. De kerk moet 'christen', 'christelijk' en Christusvolgend zijn.

De Schrift zegt dat er "één Heer, één geloof, één doop" is (Efeziërs 4:5). Deze passage benadrukt de eenheid die zou moeten bestaan in het lichaam van Christus, aangezien we worden bewoond door “één Geest” (vers 4). In vers 3 doet Paulus een beroep op nederigheid, zachtmoedigheid, geduld en liefde - die allemaal nodig zijn om de eenheid te bewaren. Volgens 1 Korintiërs 2:10-13 kent de Heilige Geest de gezindheid van God (vers 11), die Hij openbaart (vers 10) en onderwijst (vers 13) aan degenen in wie Hij woont. Deze activiteit van de Heilige Geest wordt verlichting genoemd.

Het eenvoudigste antwoord op deze vraag is te vinden in de betekenis van het woord ‘doop’. Het komt van een Grieks woord dat 'onderdompelen in water' betekent. Daarom is de doop door besprenkeling of door uitgieten een oxymoron, iets dat zichzelf tegenspreekt. Doop door besprenkeling zou betekenen „iemand in water onderdompelen door er water op te sprenkelen”. De doop, door zijn inherente definitie, moet een daad van onderdompeling in water zijn.

De doop illustreert de identificatie van een gelovige met de dood, begrafenis en opstanding van Christus. “Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus werden gedoopt, in zijn dood werden gedoopt? Daarom zijn wij met hem begraven door de doop in de dood, opdat ook wij, zoals Christus uit de dood is opgewekt door de heerlijkheid van de Vader, een nieuw leven zullen leiden” (Romeinen 6:3-4). De actie van ondergedompeld zijn in het water beeldt sterven en begraven worden met Christus af. De handeling van het uit het water komen illustreert de opstanding van Christus. Dientengevolge is de doop door onderdompeling de enige methode van de doop die illustreert met Christus begraven en met Hem opgewekt te worden. De doop door besprenkeling en/of uitgieten kwam in de praktijk als gevolg van de onbijbelse praktijk van de kinderdoop.

De doop door onderdompeling, hoewel het de meest bijbelse manier is om zich met Christus te identificeren, is geen voorwaarde voor redding. Het is eerder een daad van gehoorzaamheid, een openbare verkondiging van geloof in Christus en identificatie met Hem. De doop is een beeld van hoe we ons oude leven verlaten en een nieuwe schepping worden (2 Korintiërs 5:17). De doop door onderdompeling is de enige modus die deze radicale verandering volledig illustreert.